Hier zit ik dan in één of ander hippie café, met mijn biologische thee, mijn één na laatste middag in Midden-Amerika door te brengen. De 7 maanden reizen zijn bijna voorbij en straks zal ik het 'normale leven' weer tegemoet gaan. Mijn moeder vond dat vroeger altijd fijn na een vakantie: 'lekker weer alles normaal'. Ik niet. Toch krijg ik het nu niet meteen Spaans benauwd (vind dit zelf eigenlijk wel een mooie woordspeling haha) als ik aan Nederland denk. De grootste reden hiervoor is natuurlijk Bruno én daarbij heb ik veel zin familie en vrienden weer te zien. Een tweede reden is dat ik een heel voldaan gevoel heb. Ik (we) heb er echt álles uitgehaald wat er in zit. Ik ben heel blij dat ik de kans heb gehad om weer voor zo'n lange tijd te kunnen reizen. Hoewel ik blij ben om naar huis te gaan, zal ik het reizen zeker wel gaan missen: de taal, het weer, de mooie omgevingen en vooral de relaxte, gastvrije en beleefde cultuur maken het leven hier wel super aangenaam.

Aankomende nacht zal ik nog doorbrengen in Antigua bij de gastfamilie. Eergister is Carina namelijk weer terug naar Nederland gevlogen vanaf Guatemala Stad. Ik ben vervolgens nog even doorgereisd naar Antigua om daar nog een paar nachten bij de gastfamilie te slapen. De laatste dagen met mijn zus waren overigens nog erg geslaagd. Onze laatste dagen samen hebben we in Chichicastenango doorgebracht. Deze stad staat bekend om zijn grote markt en traditionele Maya's die dagelijks rituelen uitvoeren. We hebben onze ogen uitgekeken.

Morgen in de middag vertrek ik naar Guatemala Stad om vervolgens om 3 uur 's nachts op het vliegveld te zijn. En daarna...

-Geen Spaans meer spreken

-Geen bruine bonen meer als ontbijt

-Niet meer elke dag zonnebrand opsmeren

-Geen gekke insecten meer in mijn kamer (adiós kakkerlakken en vieze spinnen)

-Niet meer uit mijn backpack leven

Het zal wel weer even wennen worden! Ik wil bij deze iedereen bedanken voor alle lieve & leuke berichtjes, mailtjes, appjes etc. Super leuk dat jullie weer zijn meegereisd!!

Hasta luego Centroamérica y hasta pronto Holanda!

Liefs,

Marjolein