Kerst staat voor de deur. Dat betekent tijd voor bezinning. Zo ook voor ons…Nou ja voor mij dan, Bruun heeft dat natuurlijk helemaal niet nodig. Omdat mijn vrijwilligerswerk uiteindelijk niet door ging, vanwege het feit dat het project toch geen hulp nodig meer nodig bleek te hebben en omdat de rest van Copan zo’n beetje plat ligt vanwege een enorme kerstvakantie, heb ik mij wat kunnen verdiepen in het kerkelijke leven van Copan. Dit kwam doordat Ana, mijn lerares die mij 30 uur per week Spaanse les geeft, mij uitnodigde haar te helpen met de voorbereidingen voor de laatste donderdagavondmis van het jaar, die tevens diende als vrijgezellenfeestje. Omdat de kerk een hele grote rol speelt in Copan en omdat ik graag iets om handen wilde hebben, ben ik meteen op haar aanbod ingegaan. En zo kwam het dat ik op mijn vrije donderdagmiddag een Protestantse kerk in Copan stond te vegen en decoreren. Deze kerk is overigens niet meer dan een grote aula met plastic stoeltjes een enorm podium. Ik moet zeggen dat het resultaat zeer geslaagd was! Overal mooie roze ballonnen en slingers met tijgerprint, dat leek Ana en mij wel fashion (ja echt dat woord gebruiken ze hier ook). Na de klus moest Ana nog even de sleutel inleveren bij de pastor en zijn vrouw. Uiteraard moest ik mijn gezicht ook even laten zien. Toen ik naar binnen liep trof ik de pastor in z’n hemd aan tafel. Nadat zijn vrouw ons had bedankt voor al het werk kregen we nog de zegeningen (dat God maar altijd bij je mag zijn, zeggen ze hier) en een stuk fruit mee. Lief! Overigens is ‘weggaan’ hier over het algemeen niet iets wat je even doet. Zo werkt er een super schattige schoonmaakster in onze school die er ruim de tijd voor neemt om je van alles toe te wensen als je weggaat:

-Dat god maar bij jullie mag zijn
-Dat alles maar goed met jullie mag gaan
-Dat jullie een mooie avond zullen hebben
-Dat jullie lekker zullen avondeten
-Tot morgen
-In geval van weekend: een fijn weekend en tot maandag
-Dat jullie maar lekker mogen uitrusten
-Etc.

Dan kan het toch niet meer stuk? Maar goed, terug naar de kerk, want ik was ’s avonds ook nog uitgenodigd voor de mis. Bij aankomst stond mijn lerares al op mij te wachten. ‘ Marjolein, zou je het misschien leuk vinden om mij te helpen met voorlezen?’ ‘Uhm…ja dat is wel goed denk ik’. ‘ Wat leuk, hier is je tekst. Ik geef wel een teken als we naar voren kunnen komen’. Oh god, heb ik dat weer… En zo kwam het dat ik op mijn donderdagavond, vrijwillig, voor 40 vrouwen, in mijn beste Spaans, 3 alinea’s stond voor te lezen. Gelukkig ontving ik wel een applaus na afloop hahaha. Na het formele gedeelte van de mis, die overigens echt heel mooi was, was er tijd voor cadeaus voor de vrijgezel en veel eten en drinken. In Latijns Amerika is er geen feestje zonder veeeel eten. Aan het einde van het feestje kwamen er vrouwen naar me toe om me te omhelzen en te vertellen dat ik altijd welkom ben. Wat een leuke ervaring!

En Bruno? Die houdt zich in de tussentijd bezig met het aanpassen van de website van de school, tekenen, wat chillen (hij integreert goed hier ;-)) en de Spaanse lessen natuurlijk!Wij gaan dus relaxed de kerst in, die zal bestaat uit eten, familiebezoekjes met onze gastfamilie en spellen op school. Daarnaast gaan we morgen kippen uitdelen (geroosterd) aan de mensen in de bergdorpjes, zodat ook zij op kerstavond lekker eten hebben. Een initiatief van onze voorgaande gastfamilie (we zitten inmiddels bij een andere familie i.v.m. ruimtegebrek tijdens de kerst).

Via deze weg willen wij julliel ook een relaxte, fijne en gezellige kerst toewensen en….alle goeds voor 2015! Dat het maar een mooi jaar mag worden!

Liefs,

Bruno en Marjolein