Zo, de openhaard brandt lekker. Het is avond en het is buiten zo’n 10 graden. Zijn we stiekem alweer in Nederland? Nee hoor! We zitten ergens ver weg gemoffeld in de bergen van…Mexico. We zitten in een cabaña in het bergdorpje Capulalpam de Mendez. Onze cabaña heeft een openhaard en een terras met uitzicht over een vallei... en dat voor 11,10 euro per persoon. En als ik dan toch nog even mag opscheppen over de prijzen (ik ben en blijf een Nederlander): we eten hier een driegangen diner voor 2,75 europer persoon inclusief drinken. Dat we geen idee hebben wat we bestellen (je bestelt iets maar je krijgt toch iedere keer iets anders voorgeschoteld?!) maakt niet uit. Ook hebben we hier in Capulpam de Mendez de beste taco’s ooit gevonden. Het is zoals we in Nederland een hotdogkraam hebben, maar dan met taco’s die je zelf kunt aanvullen met chilipepers, koriander, guacemolesaus en uien. Hmmmm. Het is wel lekker om in een bergdorpje te zijn na feestelijk Oaxaca. Maar misschien beter om bij het begin te beginnen, want na Jordanië zijn we natuurlijk eerst naar Mexico stad gevlogen. Een lange reis van ongeveer 21 uur, maar we hadden goed zicht. Toen we dichtbij Mexico waren, zag ik de zee lichtblauw worden en een paar tropische eilandjes liggen.

Mexico stad bleek alles mee te vallen. Normaal houden we niet van grote steden, maar Mexico stad is echt de moeite waard.Mooie straten met veel groen en koloniale gebouwen. Vanwege het staartje van een orkaan was het er helaas wel regenachtig en koud. Na Mexico stad zijn we met de bus naar Puebla, een koloniaal stadje, gereisd. Na Puebla stond Oaxaca (spreek uit als wahaka) op het programma. Dit bleek namelijk dé stad te zijn om Dia de muertos te vieren. Tijdens Dia de muertos herdenken de Mexicanen de overledenen. Een groot deel van Mexico bestaat al weken uit skeletten van snoep, hout, gips, skeletten in de vorm van slingers, brood etc.De Mexicanen geloven dat tijdensDia de muertos de overledenen terug komen op aarde. Deze worden onthaald door middel van altaars met bloemen. Op de altaars ligt eten dat de overledene lekker vond en spullen die hij/zij belangrijk vond.Dia de muertos bestaat uit verschillende dagen en is een mix van Azteekse en katholieke rituelen.Er is een dag voor de overleden kinderen (angelitos), de overleden zwangere vrouwen etc.Ieder dorp viert het op een eigen manier, maar op 31 oktober gaan de meeste Mexicanen naar de begraafplaats om de graven te versieren en om daar over de overledenen te praten. Ze blijven daar ook slapen. Wij zijn ’s avonds ook naartwee begraafplaatsen in de buurt van Oaxaca geweest. Wat een bijzondere toestand was dat zeg! Mariachi’s (van die Mexicaanse muzikanten) en bands die muziek aan het maken zijn naast de graven. Kinderen die over de graven klauteren, mensen die Mezcal (Tequila) aan het drinken zijn naast het graf. Ook liepen er op één begraafplaats verklede skeletten rond! Overal zijn lichtjes, kaarsen en bloemen. Een bijzondere mix van ‘feest’ en rouw.

Op 1 november zijn er in veel dorpen comparsas. Dit zijn een soort parades, maar eigenlijk kan het woord comparsa niet worden vertaald. ’s Avonds zijn we naar het plaatsje Etla gegaan om daar een comparsa bij te wonen. De tour werd gestart met wat glaasjes Mezcal: oftewel de fles ging het tourbusje door en kwam bijna leeg weer terug bij de gids. Maar geen probleem: een Mexicaanse gids heeft altijd een reserve voorraadje bij zich. In Etla aangekomen bleken we naar het huis te gaan van de persoon die de comparsa heeft gesponsord. Het bleekvoor heteerst te zijn dat toeristen hierbij mochten zijn. Het schijnt nogal een besloten iets te zijn. Na kennis te hebben gemaakt met de man die deze festiviteit heeft gesponsord, mochten we zijn huis in om mee te eten en nog meer Mezcal te drinken. Het werd gezellig en er hing een heuse carnavalssfeer. De comparsa bestaat namelijk uit een hoempapaband en verklede mensen en vertrekt altijd vanaf het huis van de persoon die de comparsa heeft gesponsord. Sommige verklede mensen waren echt freaky om te zien. Zo was er bijvoorbeeld een Jezus, inclusief blauwe kleurlenzen, bloed, doornenkrans en levensgroot houten kruis, brrrrr. Foto’s volgen snel.De comparsa danst de hele nacht en ochtend tot 12.00. Daarna is het voorbij. Uiteraard zijn we niet tot 12.00 de volgende dag gebleven ;-), maar gaaf was het wel!

Behalve de Dia de muertos festiviteiten, hebben we in Oaxaca ook nog wat Spaanse lessen genomen om de boel nog wat op te vijzelen en sliepen we bij een gastfamilie. Kortom, we hebben ons weer goed vermaakt. Nu zijn we nog even in Capulalpam de Mendez, maar het plan is om verder te reizen naar San Cristobal de las Casas. Wat we daar gaan doen….dat weten we zelf ook nog niet.

Hasta pronto!