Lieve iedereen,

Allereerst bedankt voor alle leuke reacties die we van jullie hebben ontvangen. Super leuk om te lezen dat jullie met ons meereizen. Onze tijd in Jordanië is omgevlogen. Nadat we ’s avonds waren geland op Amman, zijn we meteen de volgende dag op pad gegaan. 7 Dagen Jordanië is toch wel aan de krappe kant. We zijn gestart in het plaatsje Madaba. Hier hebben we Mount Nebo bezocht (voor de kenners: Mozes zag vanaf deze berg het beloofde land). Het uitzicht was erg mooi, we konden naar Jericho en Jeruzalem kijken. Na Mount Nebo zijn we doorgereden naar de dode zee. Na een vermogen te hebben betaald om überhaupt deze zee in te kunnen, liepen we optimistisch het water in. Dit bleek super pijnlijk te zijn!! Tip 1: scheer je niet voordat je de dode zee betreedt.

De dag na ons bezoek aan Mount Nebo en de dode zee zijn we ’s morgens vroeg door onze gids opgepikt. Een professionele en vriendelijke man die ons eerst naar Petra, een van de zeven wereldwonderen, heeft gereden. We bleken daar in een vet hostel te zitten met uitzicht over de vallei waar Petra achter ligt. Wow! De vrouw die het hostel runt heeft ons allerlei tips gegeven voor handige routes door Petra. In totaal hebben we in twee dagen tijd twaalf uur door Petra gelopen. We wisten niet dat het daar zo groot was. Het is gewoon echt een hele stad! We hadden trouwens verwacht dat het er super druk zou zijn met toeristen, maar het schijnt dat het toerisme enorm is afgenomen door de problemen in het Midden Oosten. Hotels ontvangen annulering na annulering. Overigens hebben wij ons totaal niet onveilig gevoeld. Het enige wat je merkt is dat er meer checkpoints zijn, waar de politie controles uitvoert. Ook bleek het bij aankomst in Jordanië nogal een probleem te zijn dat we uit Iran kwamen. We moesten naar een apart kamertje om te worden ondervraagd. Het was niet echt een verwelkomende binnenkomst

Na Petra zijn we weer door onze gids opgepikt en zijn we naar zijn bedoeïenenkamp gereden dat in de Wadi Rum woestijn ligt. Daar hebben we drie nachten in een traditionele tent overnacht. Het was daar super relaxed! Lekker eten (het diner kwam van een bbq onder de grond) dat we op traditionele tapijtjes opaten en zooo lekker stil! ’s Avonds hadden we een kampvuur met bedoeïenen wijn (thee, veeeel zoete thee). Een van de jongens die in het bedoeïenkamp werkt zong liedjes bij het kampvuur met zo’n Oosters trommeltje. Een goed sfeertje

De Wadi Rum woestijn was erg mooi en weer heel anders dan alle andere woestijnen die we tot nu toe hebben gezien. We hebben veel rondgereden en wandelingen gemaakt. Het wandelen bleek nogal avontuurlijk te zijn. Op onze laatste dag in de Wadi Rum, hadden we een vier uur durende wandeling met een gids: Abdullah. We liepen in een rijtje. Ik voorop, gevolgd door Abdullah, die gehuld in hoofddoek en jurk met sandalen, achter mij aanslofte. Hij sprak weinig Engels, wat het verlaten woestijn gevoel eigenlijk alleen maar ten goede kwam. Achter Abdullah liep Bruno, ook gehuld in hoofddoek, en met al onze benodigdheden voor de wandeling. We liepen zo een tijdje, toen Abdullah opeenseen gek sprongetje maakte en begon te roepen ‘Cobra, cobra not good!’ ‘ Kiell iet, kiell iet’!!! En zo gebeurde het dat Abdullah grote stenen zocht en de cobra (nou eigenlijk was ie niet heel groot) letterlijk een kopje kleiner maakte. Ik heb bij iedere worp ‘Oh my god, oh my god’ geroepen en Bruno heeft het geheel gefilmd. Na een aantal rake worpen was de slang zo dood als een pier. Abdullah maakte met een paar handbewegingen nog even duidelijk, dat als deze slang je bijt je zelf het loodje zou leggen. ’s Avonds vertelde ik bij het kampvuur aan onze gids wat er was gebeurd. Al snel zei onze gids dat Abdullah zich vergist heeft. Het bleek helemaal geen giftige slang te zijn! Wat vreselijk naar

Na de woestijn stond nationaal park Dana nog op het program. Wederom weer prachtige uitzichten en genoten van de mooie Jordaanse natuur. Zie foto’s! Inmiddels zijn we alweer mijlenver van Jordanië verwijderd. Na een reis van in totaal 21,5 uur zijn we nu in Mexico stad aangekomen en … hoe het daar is horen jullie in de volgende blog

Adios!

Bruno en Marjolein