Lieve iedereen,

Momenteel zijn we alweer zo'n 2,5 week aan het werk voor Stichting Luz Alba, een weeshuis in Arequipa, Peru. Om eerlijk te zijn moesten we in het begin wel weer even wennen. Na alle monkey business, de hitte en vooral de 'tranquillo-mentaliteit' in Jambeli, kwamen we na ongeveer 28 uur in de bus te hebben gezeten aan in heksenketel Lima. Toch viel Lima niet heel erg tegen. Je hebt er enorme markten met allerlei handgemaakte spullen en lekkere restaurantjes. Na 2 dagen Lima hebben we opnieuw de bus gepakt richting Arequipa (ongeveer 15 uur) in het zuiden van Peru. Onderweg leek het wel alsof we in de woestijn waren beland, zand, zand en nog meer zand. Dichterbij Arequipa werd het steeds meer wildwest-achtig en in de verte rezen de vulkanen met besneeuwde toppen op.

In Arequipa werden we verwelkomd door onze nieuwe gastmoeder. Ze liet ons het appartement zien en we konden meteen aanschuiven voor de lunch. Onze gastfamilie is wederom aardig en we worden weer goed in de watten gelegd met veel lekker eten! Daarnaast vindt onze gastmoeder het ook gezellig om ons af en toe mee op pad te nemen. Zo zijn we met de gehele familie (ooms en tantes) uiteten geweest, hebben we met de auto de stad wat meer verkend en hebben we afgelopen weekend cuy (cavia!) geprobeerd. Een specialiteit hier in Peru (ook in Ecuador). We moeten zeggen dat het best wel lekker was..maar ik zal het denk ik niet nog een keer eten.

Het weeshuis was dus in het begin best wel even wennen. Er zijn ong. 6 baby's (tot 1 jaar oud), een tweeling van ong. 5 maanden oud, 5 peuters en 's middags nog een aantal oudere kinderen. Je bent eigenlijk continu bezig met luiers verschonen (soms stoffen luiers), troosten, de kinderen bezig houden, ogen in je achterhoofd hebben, vegen, mobben, opruimen, wassen (een deel met de hand), eten klaarmaken etc. Er werken 2 Peruaanse vrouwen echt direct met de kinderen. Zij werken 24/7 , vrijwillig. Het zijn pittige vrouwen (soms is dat irritant), maar ze zijn echt volledig toegewijd aan de kinderen en dat is bijzonder. Alle kinderen wonen in principe tijdelijk in het weeshuis, tot ze weer terug naar huis kunnen, of naar familie of geadopteerd kunnen worden (binnenkort zal een van de baby's worden geadopteerd door een Peruaanse familie). Casa Hogar Luz Alba is echt een super goed initiatief en de hulp van de vrijwilligers is echt heel hard nodig, omdat er zoveel werk te doen is. De kinderen zijn stuk voor stuk schatjes. Bruun heeft zijn hard verloren aan de tweeling, Mariana en Maria Pia. Het zijn echt super vrolijke baby'tjes!

We werken 5 dagen per week in het weeshuis en zijn 2 dagen vrij. Vorige week hebben we tijdens ons vrije weekend de een na diepste canyon ter wereld bezocht. Om er te komen, moesten we ongeveer 5 uur in de bus zitten. Maar het was een mooie rit, door prachtige uitgestrekte gebieden vol met lama's, alpaca's en vicuna's. Onderweg veel mensen in traditionele kleding gezien, die echt prachtige, kleurrijke spullen verkopen. De canyon zelf was bijzonder. Het is volgebouwd met terrassen van de boeren die daar gewassen op verbouwen. Verder hebben we nog een aantal bergdorpen bezocht (wederom weer al die mooie mensen in klederdracht gezien) en zijn we gestopt op een punt waar de canyon op z'n diepst is en waar je condors vlak langs je heen kunt zien vliegen. Dat was echt gaaf! De condors hebben hun nesten in de canyon en vliegen heen en weer om eten te verzamelen. Die beesten zijn echt groot!

We zullen nog ongeveer 3,5 week voor het weeshuis werken. Daarna willen we heel graag nog de Machu Picchu zien en richting Puna gaan. Daarna staat Bolivia op het programma. Maar daarover meer in de volgende blog!

Liefs,

Bruno en Marjolein