Lieve iedereen,

Dit keer geen verhaal van Bruno of mij, maar een verhaal geschreven door Carina. We hebben namelijk 3 weken met onze (schoon)zus Carina en zwager Rene door Nicaragua gereisd. Hierbij het verslag :-).

Vanuit Managua airport zijn we letterlijk met gierende banden naar Leon gereden. De rit naar onze (schoon)zus/zwager begon al direct avontuurlijk. Dwars door alle obstakels heen, kruipende mannen over de weg vermijdend. Het weerzien was als vanouds, heerlijk vertrouwd. In Leon is het avontuur echt begonnen. We hebben de Telica vulkaan begonnen. Het was een barre tocht met een aantal momenten waarop de beide zussen het niet meer zagen zitten! Maar de mannen hadden de vrouwen flinkt toegesproken en uiteindelijk hebben we het einddoel bereikt: de top van de vulkaan Telica. Een fantastisch uitzicht, met in de krater magma dat we 's nachts konden bekijken. Slapen in een tent....Nou ja slapen.....Naast onze tent stonden wilde paarden het gras onder onze tent weg te grazen. Naast het bezoek aan de vulkaan, hebben we ook met een gidsdoor het centrum van Leon geslenterd.

Na Leon zijn we naar Esteli gegaan. De busrit ging volgens Nicaraguaanse traditie. De chickenbus werd helemaal volgestampt. Door elkaar gehusseld en half kotsend zijn we aangekomen om te logeren in een finca (boerderij) in Esteli (Miraflor). We zaten in een prachtig cloudforest in een huisje op palen. Een bijzondere familie met lekker lokaal eten. De lokale kippensoep was verrukkelijk, opknappen heen! We hebben lekker gewandeld, het koud gehad en de omgeving verkend.

Na Esteli stond Granada op de agenda. Op weg naar Granada belandden we in een taxi die letterlijk op zijn velgen reed. Met een viertal grote backpacks werd de taxirit er niet beter op. Granada was super heet en zeer kleurrijk. Via de Lonely Planet waren we in een hostel aanbeland, die volgens onze begrippen geen naam mag hebben. Rene vroeg zich af of we geld toegekregen! Uiteindelijk, na een dag, wel een ander leuk hostel gevonden met super lieve eigenaren. Verder enorm genoten van lekker eten en drinken en de mooie koloniale stad.

Daarna van Granada naar Rivas, de havenplaats om naar Isla Ometepe te gaan. Het busstation in Granada hadden ze voor het gemak in een drukke markt geplaatst. Wat een heksenketel! In de bus bleek een meisje haar tas te zijn kwijt geraakt. Nadat er veel temperamentvolle mensen zich ermee hadden bemoeid, kwam er een drietal politieagenten de bus binnen. Motor af, tassen openen en mensen werden ondervraagd. Zo snel als de politie binnenkwam, zo snel waren ze ook weer weg. Daarna eindelijk weg met de bus. Veel mensen stappen onderweg in en uit. Ze hebben wasteiltjes vol met etenswaren op hun hoofd die in de bus worden verkocht. Er zitten mensen boven op het dak. Hele bedden gingen mee de bus in. Het was weer een belevenis op zich. Daarna met de boot naar het vulkanische eiland Ometepe in het meer van Nicaragua. Ook hier leven de mensen volgens de gebruikelijke tradities. Er zijn huisjes met golfplaten, mensen leven op straat, deuren wagenwijd open. Op Ometepe hebben we een eilandtour gedaan. Tijdens deze tour hebben we Charco Verde, een nationaal park, bezocht. Hier zagen wij een boom vol met brulapen en zagen en hoorden we prachtige vogels. Daarna hebben we gezwommen in waterbronnen en Punta Jesus Maria bezocht. Punta Jesus Maria is een zandbank in het water. Als je hierop loopt, lijkt het alsof je op het water loopt. Vandaar de naam Punta Jesus Maria. Hier zagen wij tot onze schrik, en die van de gids (!), een kaaiman in het water. Deze bleek verdwaald te zijn.

Na Ometepe zijn we met de auto, boot, vliegtuig, auto, boot, benenwagen naar Little Corn Island gegaan. Dit is een eilandje in de Caribische zee. De vlucht ging op z'n vijven en zessen. De tassen van Bruun en Lein mochten in eerste instantie niet mee, omdat ze te zwaar waren. Lein was woest en heeft ze duidelijk gemaakt dat ze dit niet accepteerde. Uiteindelijk de tassen toch meegekregen. Na anderhalf uur vertraging, vlogen we in een propeller vliegtuig naar de Big Corn. Lein en Bruun zaten zowat in de cockpit. De bootrit van de Big Corn naar de Little Corn was een bumpy ride van 40 minuten met alleen maar lokale mensen. Eenmaal aangekomen werden we opgewacht door de duikschool waar Rene zijn duikbrevet zou gaan halen. We hadden cabanas op het strand met uitzicht op de zee. We hebben heerlijk gerelaxed en Rene heeft een poging gedaan om zijn brevet te halen. Helaas werd hij zeeziek en heeft hij de cursus gestopt. We hebben 2 snorkeltours gedaan en veel haaien, mooi koraal en vele vissen gezien. Lein en Bruun hebben nog gedoken (Bruun heeft zelfs een nachtduik gedaan en een schildpad gezien).

Inmiddels zitten we in Managua. Nog 2 nachtjes en dan vliegen wij weer terug naar Nederland. Wat een fantastische reis was dit! De foto's volgen!

Liefs!