Op z'n Oegandees heeft een tijd geduurd voordat we eeeeeiiiindelijk konden beginnen met het vrijwilligerswerk. In eerste instantie was het de bedoeling dat we, omdat de kinderen van de basisschool nog vakantie hadden, in het weeshuis zouden gaan werken. Helaas helaas bleek het echt onmogelijk om een afspraak te maken met de degene die over het weeshuis gaat. Maar goed in de tussentijd is Bruno alvast gestart met het ontwerpen van posters voor de basisschool. Op de muren van de school hangen namelijk houten platen met daarop bijv. afbeeldingen van de kaart van Afrika, het menselijk lichaam etc. Deze platen zijn alleen helemaal verrot en moeten worden vervangen.

Omdat de posters nog niet af zijn, ben alleen ik afgelopen week samen met Jeroen, een andere vrijwilliger, gestart op de basisschool. We moesten maandag om half 8 aanwezig zijn. Omdat de kinderen net een paar weken vrij zijn geweest duurt het 'even' voordat alle kinderen ook daadwerkelijk op school zijn. In iedere klas zitten ongeveer 100 kinderen, maarde eerste dag waren er nog maar ong. 30 kinderen per klas. Het schijnt dat a.s. maandag alle kinderen uiteindelijk wel aanwezig zullen zijn, Maar goed, Jeroen en ik waren dus netjes om half 8 aanwezig. Bleek dat we uiteindelijk pas om 11.30 een keertje naar een klas toe konden. De kinderen waren namelijk niet zo stipt op tijd en ze moesten ook nog de klassen schoonmaken. Ach ja, je raakt er aan gewend dat de Oegandezen niet op de klok kijken.

De eerste dag was best wel onwennig. Omdat het echt een lokaal schooltje is in een klein dorpje (Kiwanga)zijn ze echt niet gewend aan het hebben van vrijwilligers. Maar goed naarmate de week vorderde zijn we erachter gekomen dat we het liefst willen assisteren in de lagere klassen. Sommige docenten dachten namelijk dat we wel even les zouden gaan geven in hun klas (mensen kijken hier helaas echt tegen ons op)...Aangezien zowel Jeroen als ik geen docent zijn, lijkt ons dat een slecht idee. We zullen dus echt gaan assisteren. We zullen de kinderen helpen met het maken van opdrachten, de opdrachten nakijken, activiteiten doen met de kleintjes zoals voorlezen, het alfabet aanleren etc.

De reden dat we voor de jongere kinderen hebben gekozen is vanwege cultuur- en taalbarrieres. De mensen spreken hier allemaal Engels. Echter is dit Engels heel anders dan het Engels dat wij spreken. De uitspraak is heel anders en ook gebruiken ze soms heel andere woorden voor bepaalde dingen. Daarnaast worden in de hogere klassen bijv. lessen gegeven in biologie. Zodra het dan bijv. gaat over de verschillende muggen die hier zijn of wat er wordt gedaan in het droge seizoen...hebben wij daar te weinig verstand van.

De kinderen reageren overigens wel super enthousiast op ons. Sowieso zijn ze hier super gedisciplineerd. Wanneer er iemand binnenkomt in de klas, staan alle kinderen op om te groeten en te vragen hoe het gaat. Daarnaast zijn ze hier ook gewend om te knielen voor de docenten, dat vind ik echt verschrikkelijk. Alle docenten stellen ons voor als 'docent, vader/moeder en vriend. Op het schoolplein roepen alle kinderen 'hello mzungu'. Al wordt het nu steeds meer 'hello teacher'. Ze willen je even aanraken of alleen maar even naar je zwaaien. De kleine kindjes (tussen de 2-3 jaar) zijn soms nog wel een beetje bang. Ze hebben nog nooit een blanke gezien.

Wat heel lastig is, is dat een flink aantal kinderen zonder ontbijt naar school wordt gestuurd. Gelukkig wordt er op school wel om 13.00 een bekertje pap aan de kinderen gegeven. Maandag was er een meisje met pijn in haar buik van de honger. Ik wilde haar mijn broodje pindakaas geven, maar de docent zei dat ze snel pap zou krijgen. Daarnaast is AIDS een groot probleem hier. Een aantal kinderen heeft AIDS en wordt niet ouder dan een jaar of 17. Verder veel kinderen met vitaminegebrek, wormen etc. Ik wil binnenkort iets van eten gaan uitdelen, maar dus wel iets gezonds. Helaas kan ik het probleem niet structureel oplossen, daar word je wel moedeloos van. Gelukkig worden ze er wel blij van als we ze helpen in de klas.

We hebben gister in Kampala een boekje gekocht. Morgen wil ik daaruit gaan voorlezen aan de oudere kinderen. Ze zijn hier gek op verhalen (ook als we vertellen hoe Nederland eruit ziet..Hebben jullie kippen??? Is het helemaal plat?? Dat vinden ze hilarisch). Verder wil ik voor de allerkleinsten (tussen de 2 en 3 jaar) nog wat meer activieiten gaan bedenken. Deze kinderen worden, vind ik, echt te weinig beziggehouden. Er is verder ook niets in de klas, alleen een paar plastic stoeltjes waar ze op zitten maar geen speelgoed oid. Jeroen is bezig om een schommel te bouwen en Bruun is bezig met tekeningen voor in de klas, dat fleurt de boel wat meer op. Kortom aankomende dagen weer voldoende om te doen :-).

Succes iedereen met de sneeuw in Nederland!

Liefs vanuit een warm Oeganda!