Lieve iedereen,

Allereerst de beste wensen voor 2012! Omdat het alweer een tijdje terug is dat ik iets heb geschreven op deze blog, wordt het zeker weer eens tijd voor een update vanuit Zuid-Afrika. Inmiddels is Inge weer terug in Nederland en heb ik Bruno er weer voor terug gekregen :-).

Gelukkig hebben Inge en ik nog samen een trip naar Zebulah kunnen maken. Zebulah is een groot park waar je wild kunt spotten en waar je met leeuwenwelpjes kunt spelen. Behalve dat we aardig wat wildlife hebben kunnen zien (kudu's, impala's, giraffen, wrattenzwijnen, zebra's etc.) was het spelen met de leeuwenwelpjes ook echt een super gave ervaring. 3 jaar geleden heb ik dit ook gedaan (met Bruno samen), maar toen waren de leeuwtjes al een stuk groter. Nu waren ze echt nog heel klein. Ze hadden wel scherpe nagels ;-). Zie de foto's! Daarnaast heb ik samen met Inge en de rest van de Bambelela 'crew'in december mijn verjaardag gevierd. Het was best vreemd om jarig te zijn zo ver weg van familie. Gelukkig ben ik niet vergeten; Silke en Lienkie hadden een taart voor mij gebakken en tijdens het ontbijt is er voor me gezongen. Daarnaast heb ik nog cadeautjes gekregen :-D. Wat zeker fijn is aan jarig zijn in het buitenland, is dat je je nergens druk om hoeft te maken. Je hoeft geen feest te organiseren, geen boodschappen te doen en ga zo maar door. Gewoon lekker in je apenkloffie de dag laten komen zoals hij komt; zeker niet verkeerd en geen gestress.

Helaas vloog Inge, de dag dat ik jarig was, weer terug naar Nederland. Maar gelukkig zou Bruun de volgende dag naar Bambelela komen!! Samen met Sue (coordinator) heb ik Bruun opgepikt van het vliegveld. Super leuk om hem weer te zien. Hij heeft het de extra maand in Namibie heel erggaaf gehad en hij was (nou ja is) echt belachelijk bruin geworden van al dat werken in de woestijn. Inmiddels is hij helemaal gesetteld hier in Bambelela. Bruno heeft, net als ik, zijn eigen shifts. Zo verzorgt hij de 'Hippies': een kooi met gecastreerde apen en de kooi met gehandicapte apen. Het is maar goed dat we geen shifts samen hebben in de kooien. De apen zijn soms super jaloers. Wanneer Bruun en ik samen in de kindergarten zijn ( 'mijn' kooi) en we geven elkaar een kus dan zijn er gegarandeerd apen die ruzie met mij proberen te maken. Bolla, een vrouwtjes aap van een paar jaar oud, is helemaal weg van Bruno en is echt jaloers. Ze maakt als Bruun in de buurt is vaak ogen naar mij (een teken van uitdagen). Ze heeft me gelukkig nog niet gebeten (even afkloppen)..ze heeft wel haar hoektanden dus ze kan behoorlijk wat schade aanrichten.

Uiteraard hebben Bruun en ik samen kerst en oud&nieuw gevierd. In Zuid-Afrika wordt alleen de eerste kerstdag gevierd. Deze dag hebben we gewoon gewerkt (de apen moeten toch eten krijgen en de kooien moeten worden schoongemaakt). Maar 's avonds heeft Damian uitgebreid gekookt (kalkoen) en hebben we cadeautjes uitgewisseld. Dat was erg gezellig. Het vieren van Oud&nieuw in Bambelela was een totaal nieuwe ervaring. Normaal vieren we altijd feest met vrienden, maar hier in Bambelela was het super rustig. We hebben onder de sterrenhemel gekletst en er was geen vuurwerk (vanwege de dieren hier en de bush om ons heen). Wel hebben we om 12 uur met champagne geproost. Al met al een vreemde en vooral stille oud en nieuw. Maar toch ook wel weer relaxed zo.

Inmiddels zitten er nu voor mij alweer 7 weken en voor Bruno 3 weken Bambelela op. De tijd is wel echt voorbij gevlogen! Volgende week donderdag vliegen we al naar Oeganda om daar in een weeshuis en een school te gaan werken. We zullen de aapjes hier wel super gaan missen. Zeker nu Bobby (een aapje van ong. 3 maanden) sinds oud&nieuw bij ons slaapt. Het is echt een verschrikkelijke apenkop. Als hij zijn zin niet krijgt kan hij heel hard gillen en bijten, maar hij kan ook vreselijk lief zijn (als hij slaapt...;-)). Echer is het hier soms wel net een soapserie. We zitten hier met een groep mensen op een klein stuk grond, redelijk in de bush. Er zijn soms behoorlijke drama's hier en er wordt best wat geroddeld. Eigenlijk is Bambelela een apart wereldje op zich. En straks.. na 2 maanden is het denk ik goed om weer even verder te kijken dan dat wereldje.

Dus...Nog even genieten van alle apen en de prachtige bush om ons heen en dan...op naar de kindjes in Oeganda!

Liefs,

Bruun en Lein