Kaapstad en Stellenbosch.

Lieve iedereen,

De dag voor onze busreis van Swakopmund naar Kaapstad hebben we nog lekker gesandboard in de duinen van Namibie met Joe en Cecelia. We waren een beetje brak, want we waren de avond ervoor uitgeweest en moesten allereerst met board en al de duinen opklimmen. Deze zijn helaas niet zo laag als die in Wijk aan Zee, dus ging lekker met ons brakke hoofd :-). Eenmaal boven gekomen mochten we eerst oefenen vanaf een klein heuveltje. Bruun ging super goed en ging vloeiend van het heuveltje af. Ik was uiteraard weer aan het stuntelen en belandde iedere keer gillend op mijn kont (de instructeur: please Lein believe in yourself...). Iedere keer mochten we een groter heuveltje nemen. Bruun is op een gegeven moment echt een heel stuk naar beneden geboard. Zag er echt heel gaaf uit, natuurtalentje! Na het sandboarden mochten we met de 'high speed machine' van een super steile helling af. We moesten op een plankje liggen (ja ja de high speed machine) met ons hoofd richting de helling, met onze handen het plankje iets omhoog houden, zodat we niet al het zand in ons gezicht zouden krijgen, en dan met 80 km per uur naar beneden glijden. Dat was echt super vet!

Op zondagochtend van iedereen afscheid genomen en naar de bushalte gegaan om te wachten op de Intercape...'s Morgens kwam ik er al opeens achter dat onze reis vanaf Swakopmund naar Windhoek en de reis van Windhoek naar Kaapstad niet op elkaar aansloten. De bus opweg naar Kaapstad zou volgens ons schema al vertrokken zijn voordat wij uberhaupt in Windhoek zouden aankomen. Snel nog even met de Intercape gebeld en er werd gezegd dat de bus wel op ons zou wachten in Windhoek. Maar...dit is Afrika en ik denk dat de buschauffeur heeft gedacht: laten we dan maar helemaal niet naar swakopmund rijden, zodat er ook geen vertragingen ontstaan. Kortom de bus in Swakopmund is nooit gearriveerd. Zondagavond zaten we dus gewoon weer te eten met de EHRA vrijwilligers in Swakopmund. Gelukkig zou er op maandag (ook) een Intercapebus rijden en konden we een dag later toch nog naar Kaapstad.

Na een rit van meer dan 30 uur (er waren super strenge controles om 4.00 's morgens bij de grens van Zuid-Afrika, al onze bagage werd nagekeken, nogal chaotisch en tijdrovend) kwamen we dan in een regenachtig Kaapstad aan. Hmmm..dit was toch wel een flinke cultuurshock. Veel hoge gebouwen en mega mega druk. Omdat we waren vergeten het adres van ons hostel op te schrijven hebben we ook nog super lang in de taxi gezeten om het hostel te vinden. Misschien toch volgende keer iets beter voorbereiden :-). Het hostel zou op een ecologische boerderij staan. Eigenlijk was het enige ecologische dat er redelijk wat gras was en een paar paarden. In het hostel waren niet veel backpackers, maar veel mensen uit Congo. Zij werken ergens op de boerderij en wonen in het hostel. Op zich een prima plek om te verblijven.

In kaapstad hebben we veel gezien. Bovenaan ons lijstje stond natuurlijk Robben Island. Echter bleek er, doordat er stakingen zijn, maar 1 boot per dag naar het eiland te gaan. Voor de aankomende tijd was alles dus volgeboekt :-(. Maar we hebben wel een wijnroute kunnen doen.We hebben 3 verschillende proeverijen gedaan in Paarl, Franschhoek en natuurlijk Stellenbosch. Aan het eind van de dag konden we geen wijn meer zien :-). Verder zijn we naar Kaap de Goede Hoop geweest. De route erheen is door een nationaal park. Erg mooi! Op capepoint (het meest Zuid-Westelijke punt) komen de Atlantische - en Indische oceaan samen. Zie foto's! Verder zijn we naar Boulder's beach geweest. Hier leven de Afrikaanse Pinguins. En...natuurlijk zijn we de Tafelberg op geweest. Helaas was het echt super bewolkt op de top..en dus hebben we echt helemaal niets kunnen zien. Ook was het zoooo koud. Bruun wilde nog een of andere route lopen op de berg..maar ik vond het echt te koud. We waren dus snel weer beneden:-). Ten slotte hebben we in Kaapstad nog een gospeltour door 3 townships gedaan. Op zondagochtend zijn we eerst naar township 'Langa' gereden. We hebben o.a. een creatief centrum bekeken. Door middel van het maken van kunstwerken proberen de mensen hier geld te verdienen. Ook worden er jongeren in het centrum opgeleid. Daarnaast zijn we naar een kerkdienst geweest. Tijdens deze dienst wordt er voornamelijk gezongen (gospel) en dat was echt heel bijzonder! Er stond een koor te zingen (en te dansen) en iedereen was aan het dansen en het meezingen. Wat een stemmen zeg! We wilden eigenlijk niet weg...maar een ander township stond op de planning. In deze township echt alleen maar ellende gezien (de ene township is wat meer ontwikkeld dan de andere); dronken mensen 's morgens om 11 uur, huisjes (schuren) van golfplaten, overal afval en viezigheid. Wat een armoede...dan besef je weer hoe verschrikkelijk rijk wij zijn. In een ander township hebben we een medicijnvrouw bezocht. Een hele schuur vol met allerlei kruiden tegen verschillende kwaaltjes. We hebben hier een stuk zeep gekocht dat de boze geesten weghoudt en geluk geeft...Hahahaha!

De drukte in Kaapstad waren we eigenlijk na een paar dagen wel zat en dus zitten we nu in Stellenbosch. Tijdens de wijnroute vonden we het een erg leuk stadje! We zijn hier voornamelijk het stadje aan het bekijken en genieten van het lekkere eten en de wijntjes natuurlijk. Morgen vertrek ik naar Bambelela, de apenopvang in het plaatsje Belabela in Zuid-Afrika. Omdat Bruno het EHRA project in Namibie erg mist, hebben we besloten dat hij nog een maandje terug gaat naar Namibie en dat hij daarna naar Bambelela komt.

xxxv anuit Stellenbosch

Goodbye Namibie

Lieve iedereen,

Onze eerste maand van de reis, en het werk voor EHRA, zit erop. Wat is de tijd toch omgevlogen! Weer zoveel moois gezien en wederom weer heel hard gewerkt aan de nieuwe muur rondom een waterpunt op een boerderij. Gelukkig was het tijdens deze bouwweek stukken minder heet dan tijdens onze eerste bouwweek. Hierdoor konden we stukken sneller werken en vielen zelfs de rock runs nog best mee!

Tijdens de patrol week hebben we echt weer super veel olifanten gezien! De eerste dag stuitten we op de G6 kudde. Deze kudde olifanten bleek met de Mama Africa kudde te wandelen. Op een gegeven moment waren onze auto's omringd met wel 30 olifanten! Super gaaf! Behalve tijdens de patrol week hebben we ook nog bezoek gehad van de olifanten op ons basecamp. Op vrijdagmiddag waren we een beetje aan het relaxen, zegt opeens een van de vrijwilligers heel relaxed :'er loopt een olifant daar bij de boom' en hij leest vervolgens weer verder. Ik in de stress natuurlijk 'de boom in nu!'Pfff hoe kunnen sommige mensen toch zo relaxed blijven hahahaha. Ook op de campsite in het 'veld' (zoals ze dat hier noemen) hebben we nog bezoek gehad. Twee vrijwilligers waren aan het koken, toen er een olifantenalarm werd geslagen. Dus hup wij weer de auto's in en wachten tot ze weer weggingen. Als je op zo'n moment begint te denken; ownee nu brandt ons eten aan...dan weet je dat het tijd wordt om verder te gaan. Na een maand, met een vrij weekend er tussenin, in de woestijn te hebben gebikkeld en het hele Damaraland gebied te hebben uitgekamd opzoek naar olifanten en neushoorns (oja die hebben we ook weer gezien, rennend dit keer), denk ik dat het een goed moment is om op naar het volgende te gaan. We zullen de prachtige omgeving wel ontzettend missen, Het is hier zo waanzinnig mooi. Het ene moment zit je in een soort van maanlandschap met zwarte rotsen en geel gras en het andere moment zit je in droge rivierbeddingen met heel veel groen om je heen, We hebben ook een keer aan de voet van de Brandberg (voor de Namibie kenners onder ons :-) Nienke?)geslapen . Toen we rond 19.00 aankwamen hebben we de dichtsbijzijnde koppie (top) van een berg rotsen beklommen en hadden we echt een super mooie zonsondergang en uitzicht over een enorm uitgestrekt gebied. Het is ook zo bijzonder om zo weinig mensen tegen te komen hier. De mensen die je tegenkomt wonen in hutten gemaakt van dikke takken, klei of golfplaten. Iedereen zwaait altijd naar je (zelfs als je er uitziet als een vogelverschikker pa ;-))!

Het leven zonder luxe, zoals wc's, douches etc. is ook zeker een ervaring die we niet hadden willen missen. Bruun had eigenlijk nog best langer willen blijven, maar...zondag vertrekken we met de Intercape naar Kaapstad! We zijn erg benieuwd wat we daar allemaal zullen gaan zien en kijken er erg naar uit. Dus...Capetown here we come!!!

Liefs Bruun en Lein

Mama Africa!!

Lieve iedereen,

Weer ontzettend bedankt voor alle leuke reacties op onze blog! Inmiddels zijn we na 2 weken woestijn weer in Swakopmund beland. Afgelopen week is weer een hysterische week geweest waarin weer zoveel is gebeurd!

Na onze buildingweek zijn we op maandagochtend vertrokken vanaf onze basecamp naar het noorden van Namibie. De tweede week zou namelijk de patrolweek zijn; de week waarin we opzoek gaan naar de olifantenkuddes, zodat we data kunnen verzamelen. Deze data wordt gebruikt door EHRA om het aantal olifanten te bepalen en de olifanten te kunnen identificeren. De route is uiteraard van tevoren niet bekend; de olifanten gaan en staan waar ze willen. Ze komen echter altijd op de rivier af en dus zullen we het meeste in de droge rivierbeddingen rijden. We zijn vroeg vertrokken met 2 open auto's en 'al' onze kampeerspullen...Na 1,5 uur rijden was het al raak! De kudde van Mama Africa stond in de bosjes te grazen!! Deze kudde bestaat uit ongeveer 10 olifanten en een een baby olifantje van ong. 1,5 jaar oud. De auto's zijn direct op een plek naast de rivierbedding neergezet en toen was het afwachten, de kuddezou namelijk verder trekken en de plek waar wij stonden passeren. Na een half uur wachten kwam de eerste bul de bosjes uitgerend. We stonden allemaal in de auto en verwachtten dat hij de auto gewoon zou passeren. Het bleek een nieuwsgierig mannetje te zijn en hij kwam daarom bij onze auto staan en greep vervolgens met zijn slurf een schoen van een van onze vrijwilligers vast (ze zat namelijk op het dak van de voorkant van de auto). Gelukkig greep Henrik haar vast zodat ze niet in paniek raakte. Olifanten houden namelijkniet van onverwachte bewegingen en spontane geluiden. Al snel kwam de rest van de kudde ook tevoorschijn. En bijna allemaal kwamen ze naar onze auto toe! Ik wilde er foto's van maken, maar was zo gespannen dat ik niets meer kon. En Bruun bleef maar porren dat ik een foto moest maken hahaha. Het baby olifantje was het leukst! Hij/zij kon nog niet goed lopen, had nog van die wiebelige pootjes en was constant in het zand aan het spelen. Na ong. 3 kwartier trok de kudde weer verder.

Naast de kudde van Mama Africa hebben we een dag later ook nog een neushoorn opgespoord! Tijdens onze zoektocht kwamen we namelijk een auto van de Rhino Trust tegen; een organisatie die zich inzet voor neushoorns in Namibie. Henrik kent deze organisatie goed en we zijn daarom gezamenlijk opzoek gegaan naar de neushoorn. En ook de neushoorn hebben we gevonden! We moesten wel de auto uit om een stuk te lopen..We moesten ons klein maken en in 2 rijen door het hoge gras lopen en mochten echt geen enkel geluid maken. Uiteindelijk hebben we de neushoorn zo'n half uur kunnen observeren. Jeeey, nu hebben we echt (na onze reis naar Zuid-Afrika)de gehele big 5 in het wild gezien :-). Voor de rest hebben we nog meer wildlife gezien zoals oa: springbokken, kudu's, giraffen etc.

'S nachts hebben we onder de sterrenhemel (en die zooo mooi in de bush van Namibie) geslapen. Het was daar 's nachts trouwens wel super super koud en vochtig. 'S morgens waren onze slaapzakken helemaal nat :-s. Dat was wel minder fijn. Duurt dan zo lang voordat je eindelijk weer eens warm wordt. De wc was in verscheidene bosjes (gelukkig had ik geen mobiele telefoon meeBir :-))en de baby wipes hebben ons weer de week doorgeholpen.Wat waren we weer smerig hahahaha:-).

'S nachts hebben we ook nog een keer vlakbij de olifanten horen trompetteren en grommen. Volgens Henrik waren de mannetjes ruzie aan het maken. Best eng als je in de open vlakte op de grond ligt. Daarnaast is Carol (een andere vrijwlliger) ook nog gebeten door een schorpioen :-s. Gelukkig gaat het nu weer goed met haar. Verder hebben we de afgelopen week wel echt super veel pech met de auto's gehad. Maar goed dit is Afrika en daar is geduld een hele schone zaak. Spreek je af om 's morgens 8 uur te vertrekken, dan wordt het standaardaltijd een uur later.

Gistermiddag zijn we weer teruggereden naar Swakopmund en zijn we mmet de hele groep uiteten geweest. Daarna zijn Bruun en ik , Emma, Emily, Alice, jungle Joe en Chris (onze gids) nog een discotheek ingegaan. Vandaag lichtelijk brak geweest :-). Morgen gaan Bruun, ik en Joe de zee op om Pelikanen, zeeleeuwen en dolfijnen te spotten. Daarna zullen we maandag weer de bush in gaan., Kortom...wij vervelen ons zeker niet hier:-).

Heel veel liefs,

Bruun en Lein

Cement, rock runs en olifanten

Lieve iedereen, allereerst willen we iedereen bedanken voor alle mailtjes en berichtjes op deze site. Daarnaast ontzettend bedankt voor het leuke boekje. Helaas kunnen we nu niet iedereen terugmailen aangezien ik via de iPod van bruun met traag internet werk. Maar we hebben internet en dat is al heel wat :). We hebben nu een dagje vrij en zitten in Uis een 'dorp' in Damaraland midden in de Bush. We zijn nu een week weg en hebben al zoveel meegemaakt dat ik niet goed weet waar ik moet beginnen. Hierbij daarom een samenvatting vanuit mijn notitieboekje over onze eerste werkweek voor EHRA. De reis naar Namibië verliep niet vlekkenloos. Door flinke vertraging zijner omgeboekt naar andere vluchten en eenmaal in Walvisbay aangekomen was onze bagage kwijt. Daarnaast bleek ook onze double room in Villa Wiese, het hostel waar we het eerste weekend zouden doorbrengen, niet geboekt te zijn. Gelukkig konden we nog een ander hostel vinden en werd onze bagage de volgende dag met een big smile afgeleverd. Ik skip even het stuk over swakopmund (daar waar de vrijwilligers verzamelen voor et project) anders wordt het wel een heel lang verhaal:). Ik zal eerst wat vertellen over het EHRA project. Het is de bodoeling dat we waterpunten van de boeren beschermen tegen de olifanten door er muren omheen te bouwen. Aan de andere kan worden er waterbronnen voor de olifanten gecreëerd. Er worden nogal wat waterpunten door olifanten kapot gemaakt door dorstige olifanten, met als gevolg dat de boeren de olifanten proberen te doden. Door middel van dit project behouden de boeren hun watervoorzieningen en wordt ervoor gezorgd dat de olifanten ook kunnen drinken. Geen boze boeren en blije levende olifanten dus. Ik zeg: een win win situatie:). Maandagochtend zijn we vertrokken met een minibusje vanuit het vreselijk koude swakopmund richting basecamp vlakbij de Ugabrivier in Damaraland. De reis was te gek en duurde ong. 5 uur. Onderweg zagen we het landschap veranderen van een koude mistige zandbak naar prachtige Afrikaanse landschappen. Daarnaast zagen we ook een aantal locals, zoals mensen van de himbastam en de hererostam. Het basecamp wordt gebuikt als vertrekbasis voor de redst van de trip. Het basecamp is werkelijk een paradijs! We slapen er in een gigantische boom. Dit ivm veelvuldig bezoek vd olifanten. De wc's ( gekleide halve hutten) kijken uit op enorme Lion king rotsen en er is een douche gemaakt in de rotsen. De omgeving is fantastisch en uitgestrekt en we koken er uiteraard op een kampvuur. De eerste nacht niet ezht super geslapen, omdat er koeien onder ons graasden... En ik dacht dat het de olifanten waren. Ik was zo bang dat ik mijn bril niet op durfde te doen hahaha. Bru heef er overigens gewoon doorheen geslapen:). We moeten overigens in het basecamp oppassen voor de 3 s'en: spinnen,slangen en schorpioenen. Op maandag is onze buildingweek dan echt gestart. Alleen de belangrijkste spullen meegenomen en de bush in. Na ong. 3 uur te hebben gereden, kwamen we dan eindelijk bij ons eerste project aan: een muur die door de vorige troep voor de helft was gebouwd. We slapen vlakbij deze muur gewoon op een zeiltje onder de sterrenhemel. Ik zal in het kort samenvatten hoe deze eerste week is verlopen: 3 rockruns op een dag. Dwz de berg op klimmen en grote rotsen verzamelen en deze naar de auto brengen. De rit naar deze rockruns is overigens te gek! Crossen met de jeep door de bush! Cement maken. De muur bouwen met de verzamelde stenen. Een verschrikkelijke verzengende hitte. 3 mensen uitgeschakeld door de hitte, waaronder Bruno die het heeft gepresteerd om 4 keer over te geven (gaat nu weer prima hoor!) veel gevloek een weggewaaid toilet een week niet douchen een week overdag en ' 's nachtslot dezelfde kleding dragen. Ondanks alles blijven lachen kortom het is echt afzien en hard werken in de hitte. Ik vind het persoonlijk bijna niet te doen... Maar op vrijdagmiddag is de muur dan toch af! Wat een super gevoel! Die middag mochten we ons dan eindelijk weer douchen... Want we gingen weer terug naar basecamp yeah! Na een heerlijke koude douche en schone kleren ( we zagen letterlijk zwart van het cement en het stof). 'S avond lekke een welverdiende Cuba Libre gedronken met Engelse meiden en na nog een waarschuwing voor slangen bij de wc naar bed. Lang hebben we niet geslapen want ik hoorde henrik ' elephants are coming' roepen. Je mag dan niet bewegen en zeker de boom niet uit. Hè duurde echter best lang en toen ik mensen zag staan bij het vuur ben ik toch naar beneden geslopen( bruun kreeg ik weer eens niet wakker haha). In de verte zagen we ze lopen:3 olifanten!! Toen er 1 naar onze basecamp kwam zijn we snel de boom ingegaan en op het voorste platform gaan zitten. Daar kwam hij dan..een grote olifant!! Hij speelde wat, keek ons even aan en liep vervolgens weer verder. Wat een ervaring! Zo dichtbij!! Morgen gaan we een week op patrouille. Waarschijnlijk gaan we nog meer naar het noorden. Het wordt weer slapen zonder ook maar enige luxe, maar we kijken er super naar uit. Nou ik ga zo lunchen! Tot mails laat even weten als er nieuwtjes zijn:). Xxx kortom

Welkom op onze reislog!!

Hoiiedereen,

Na een aantal keer vrijwilligerswerk te hebben gedaan in het buitenland wisten we allebei zeker: dit willen we voor een wat langere periode gaan doen! Na lang plannen, sparen, wikken/wegenenveel dingen regelen is het nu dan eindelijk zover...We gaan echt voor een langere tijd reizen! Aan de ene kant super spannend, want we hebben ons huisje opgezegd, hebben beide geen contract meer en weten natuurlijk niet precies waar we terecht gaan komen. Toch denken we dat we een fantastische tijd gaan krijgen. We kijken er dan ook enorm naar uit! Via deze site kunnen jullie met ons meereizen en op de hoogte blijven van al onze belevenissen.

Willen jullie automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie jullie graag terug op onze reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Groetjes,

Bruno en Marjolein