Lieve iedereen,

Na meer dan 2 weken in Bambelela te zijn, wordt het weer eens tijd voor een update. Deze keer dus alleen van mij (Lein), omdat Bruun nog in Namibie zit. Bambelela is een 'wildlife rehabilitation farm', voornamelijk gespecialiseerd in vervetapen. 3 Jaar geleden hebben Bruun en ik ook vrijwilligerswerk voor Bambelela gedaan...Dus ik was best zenuwachtig om terug te gaan naar de plek waar wij toen zo'n super gave tijd hebben gehad.

Gelukkig zouden onze vliegtuigen (Bruun naar Walvisbay en ik naar Johannesburg) rond dezelfde tijd vertrekken. We konden dus nog samen naar het vliegveld. De vlucht naar Johannesburg verliep snel. Ikzat naast 2 Afrikanen dus ik kon lekker kletsen. Op het vliegveld werd ik direct opgepikt door de taxi die mij naar Bambelela zou rijden. Na 2,5 uur in de taxi te hebben gezeten, begon ik de omgeving al te herkennen, alleen was alles veeeeel groener dan 3 jaar geleden. Omdat het nu het regenseizoen is (en dat hebben we geweten) is alles nu super groen. Eenmaal in Leopards Rock (het gebied waar Bambelela is) aangekomen was het zo fijn om de rood-bruine zandweggetjes met al het groen weer terug te zien. Ookkon ikde zebra's, impala's en struisvogels zien rondrennen. Yeah I am back :-).

Bij aankomst in Bambelela werd ik direct door een aantal vrijwilligers verwelkomd en kreeg ik een rondleiding. Het is een stuk groter geworden en er zijn nu super veel wilde apen. Uiteraard wilde ik direct onze baby van 3 jaar geleden (Optel MPenzie)zien. Helaas negeerde hij me totaal toen ik hem riep. Achteraf gezien gaf ditjuist aan dat hij me nog herkent, maar dathij boos is dat ik hem 3 jaar geleden heb verlaten.

Tijdens mijn eerste dagen heb ik voornamelijk een beetje meegelopen met de andere vrijwilligers om te zien hoe alles hier werkt. Al snel mocht ik Belinda (permanente vrijwilliger) helpen met de kindergarden 'Olivia'. Hierin zitten een paar jonge aapjes en een paar apen die lage rang hebben (apen leven in troepen en in alle troepen is een bepaalde hierarchie). Inmiddels heb ik de kooi helemaal overgenomen en maak ik het eten (fruit, noten, eireren en wormen...die ik overigens zelf ook nog even heb geprobeerd...smaakt naar boter:-)) voor deze apen. Verder maak ik elke dag schoon in de kooi, geef ik 's avonds melk en dekens en observeer ik de aapjes elke dag een uurtje. Daarnaast zit ik elke dag een uur met 3 baby aapjes; Bobby, Jasper en Neyo (allemaal rond een maand oud). Ik zorg ervoor dat ze drinken, spelen, slapen en niet weglopen ;-).Ten slotte heb je iedere dag projecttijd, waarin je bijv. extra dingen schoonmaakt, hangmatten maakt etc. Ik probeer zo af en toe tijd vrij te maken om in de kooi met de gehandicapte apen te zitten, zodat ik MPenzie kan zien. Hij begint al steeds meer naar me toe te komen, vooral als ik voor 'm zing. Ik ben er wel voorzichtig mee, omdat hij al zijn grote hoektanden heeft.

Ik ben inmiddels ook al een keer gebeten door Manu. Een aapje van een paar maanden in mijn kooi. Hij zat in mijn nek en daar wilde ik hem wegpakken. Helaas vond hij dat echt geen goed idee en begon hij te gillen en te bijten in mijn handen en arm. Het jammere is dan dat alle apen dan opeens boos worden en je willen bijten. Ben toen maar even de kooi uitgegaan. Later was de rust gelukkigweer wedergekeerd.

Behalve al het harde werken is er ook tijd voor ontspanning (niet al te vaak overigens). Zo ben ik met de coordinator van de vrijwilligers al een keer naar de releasesite geweest. Dit is een plek ergens in de bush waar een troep apen, die in Bambelela zijn grerehabiliteerd, wordt uitgezet. Op het moment dat wij er waren, zaten de apen nog in de kooi om te wennen aan de omgeving. Een permanente vrijwilliger houdt het gedrag van de apen dag en nacht in de gaten. Op weg naar de releasesite nog wat wildlife gezien, zoals giraffen. Was dus wel een gaaf tripje!

Daarnaast heb ik samen met Silke Inge opgehaald van het vliegveld! Inge is een vriendindie 5 maanden in Port Elizabeth (ook in Zuid-Afrika) heeft gestudeerd. Voordat we Inge op gingen halen zijn we eerst nog naar de Nelson Mandela Market geweest in Johannesburg om een halve ton aan fruit en groente te halen voor de apen. Wat een hysterie daar zeg! Maar was leuk om te zien hoe Silke haar boodschappen doet.

Verder zijn Inge en ik naar een spa geweest, hier in Warmbaths om even te relaxen...en hebben we eergister een trip naar de grens van het Krugerpark gemaakt. Silke kreeg namelijk een telefoontje dat er een baby aapje was afgeleverd in Moholoholo, een rehabiliatiecentrum gespecialiseerd in vogels en wilde katten. Inge, Andrea, Caroline en ik hebben de trip naar Moholoholo gesponsord en het aapje opgehaald. We moesten al om 3.15 ons bed uit want het zou een lange trip worden. In Moholoholo hebben we nog een rondleiding gekregen. Dat was super leuk, want we hebben een roofvogel van onze arm (waar een stuk vlees op lag) laten eten en we hebben een baby neushoorn geaaid. Het baby aapje bleek helaas ondervoed te zijn. Gelukkig gaat het nu beter met hem en is hij al lekker met de andere baby apen aan het spelen.

Hoewel het hier soms hard werken is en het niet altijd leuk is om continu onder de apenpoep/plas te zitten, elke dag weer de wilde apen te moeten wegjagen (wat mijerg slecht afgaat), en altijd het risico te lopen om een flinke apenbeet op te lopen,is het echtheerlijk om weer terug te zijn!

Liefs,

Lein